Ingmar Heytze

leest zelf voor op zijn podcast: 

 Witte hond

Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. 

Ik dank de sterren en de maan 

dat iedereen die komt en gaat 

de diepste sporen achterlaat, behalve jij, 

dat jij mijn deuren, dicht of open, 

steeds voorbijgelopen bent.

Het is maar goed dat je me niet herkent. 

Kussen onder straatlantaarns 

en samen dwalen door de regen, 

wéér verliefd zijn, wéér verliezen, 

bijna sterven van verdriet - 

dat hoeft nu allemaal nog niet.

Ik ben nog niet aan ons gehecht. 

Ik kijk bepaald niet naar je uit. 

Neem de tijd, als je dat wilt, 

Wacht een maand, een jaar, 

de eeuwigheid en één seconde meer - 

maar kom, voor ik mijn ogen sluit.

Ingmar Heytze 

uit: Het ging over rozen, 

Uitg: Podium 2002

Zie ook: b(ibl)iografie

BATTL.nl Achtergrond - Opinie - Literatuur * Ingmar Heytze: Schrijfopdracht

Of ga terug naar:

DE OPDRACHT

kopland

Gorter

wigman

onherstelbaar verbeterd